انطباق زبان چینی با دیگر زبان ها
خط نوشتاری مردم چین یا خط چینی برای مدت طولانی تنها سیستم نوشتاری در شرق آسیا بود و همچنین به عنوان وسیله نقلیه فرهنگ غالب چینی بسیار تأثیرگذار بود. کره، ژاپن و ویتنام فرهنگ ادبی چین را به طور کلی پذیرفتند. برای قرن های متمادی، تمام نوشته ها در جوامع همسایه به چینی کلاسیک انجام می شده، البته تحت تأثیر زبان مادری نویسنده.
اگرچه آن ها به زبان چینی می نوشتند، اما نوشتن در مورد موضوعات محلی به کاراکترهایی نیاز داشت که نام افراد و مکان های محلی را نشان دهند. این منجر به ایجاد نویسه های مخصوص زبان های دیگر شد که برخی از آن ها بعدا به عنوان حروف چینی دوباره وارد شدند.
بعدها آن زبان ها به دنبال استفاده از فیلمنامه برای نوشتن زبان خود بودند. حروف چینی برای نشان دادن کلمات زبان های دیگر با استفاده از طیف وسیعی از استراتژی ها، از جمله این موارد استفاده می کنند:
- نشان دادن وام های چینی با استفاده از حروف اصلی آنها،
- نمایش کلمات با کاراکتر برای کلمات چینی با صدای مشابه،
- نمایش کلمات با کاراکتر برای کلمات چینی با معانی مشابه،
- ایجاد کاراکترهای جدید با استفاده از همان اصول شکل گیری کاراکترهای چینی، به ویژه ترکیبات آوایی معنایی
- ایجاد کاراکترهای جدید به روش های دیگر، مانند ترکیبی از جفت نویسه که به ترتیب تلفظ قسمت های ابتدایی و پایانی یک کلمه را نشان می دهد (مشابه املای فنکی چینی).
Compatibility of Chinese with other languages